یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
هر زمانی که شهیدی به وطن می‌آید
گل پرپر شده در خاطر من می‌آید
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
