ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
آدم در این کرانه دلش جای دیگریست
این خاک، کربلای معلای دیگریست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام