غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
آدم در این کرانه دلش جای دیگری‌ست
این خاک، کربلای معلای دیگری‌ست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
