ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است
غریبِ در وطن، میسوخت آن شب
درون خویشتن، میسوخت آن شب
در سرم پیچیده باری، های و هوی کربلا
میروم وادی به وادی رو به سوی کربلا
مرا از حلقۀ غمها رها کن
مرا از بند ماتمها رها کن
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونینجگرهاست
ای آنکه غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را