بر نبض این گهواره نظم کهکشان بستهست
امید، بر شش ماه عمر او زمان بستهست
صحبت از دستی که رزق خلق را میداد شد
هر کجا شد حرف از آن بانو به نیکی یاد شد
میان هلهله سینه مجال آه نداشت
برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت
روز، روز نیزه و شمشیر بود
ظهر داغ خون و تیغ و تیر بود
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را