ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
ای آینهدار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
یکی اینسان، یکی اینگونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بیتابت چه دیدند؟
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست