شب در دل خویش جستجویی کردیم
در اشک دوباره شستشویی کردیم
بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیتگویی برایت آیه نازل شد
آن مرغ که پر زند به بام و در دوست
خواهد که دهد سر به دم خنجر دوست
ای نابترین معانی واژۀ خوب
ای جوشش خون گرمتان شهر آشوب
بیا ای دل از اینجا پر بگیریم
ره کاشانۀ دیگر بگیریم
آوردهام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
بیا به خانۀ آلالهها سری بزنیم
ز داغ با دل خود حرف دیگری بزنیم
صبح بیتو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد
بیتو حتّی مهربانی حالتی از کینه دارد
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
چشمههای خروشان تو را میشناسند
موجهای پریشان تو را میشناسند