بوی بهشت میوزد از کربلای تو
ای کشتهای که جان دو عالم فدای تو
ای حضرت خورشید بلاگردانت
ای ماه و ستاره عاشق و حیرانت
خورشید که بوسه بر رخ خاور زد
در سینه دلش مثل پرستو پر زد
هر کس که شود پاک سرشت از اینجاست
تعیین مسیر سرنوشت، از اینجاست
ماه صفر رسید و افق رنگ دیگر است
عالم سیاهپوش به سوگ سه سرور است
یک لحظه به فکر هستی خویش نبود
دنیاطلب و عافیتاندیش نبود
دست خدا پردۀ شب را شکافت
صبح شد و نور خداوند تافت
از جوش مَلَک در این حرم هنگامهست
اینجاست که هر فرشته، گلگون جامهست
حُسنت، به هزار جلوه آراسته است
زیباییات از رونق مه کاسته است
چشم تو نوازشگر و مهرافروز است
در عمق نگاه تو غمی جانسوز است
ای علوی ذات و خدایی صفات
صدرنشین همه کائنات