ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما
نام تو را نوشتم و پشت جهان شکست
آهسته از غم تو زمین و زمان شکست
این صورت سپید، به سرخی اگر رسید
کارم ز اشک با تو به خونِ جگر رسید
بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو
ای کشته‌ای که جان دو عالم فدای تو
ماه صفر رسید و افق رنگ دیگر است
عالم سیاه‌پوش به سوگ سه سرور است
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
سپیده‌دم که هنگام نماز است
درِ رحمت به روی خلق باز است
ای ز فرط ظهور ناپیدا
ای خدا! ای خدای بی‌همتا!
هر کسی را به سر هوایی هست
رو به سویی و دل به جایی هست
خم شدم زیرِخط عشق سرم را بوسید
دمِ پرواز پدر بال و پرم را بوسید
عطر تن پیمبر از این خانه می‌رود
بال ملک معطر از این خانه می‌رود
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
پرنده کوچ نکرده‌ست زیر باران است
اگرچه سنگ ببارد وگرچه طوفان است
خّرم آن دل که از آن دل به خدا راهی هست
فرّخ آن سینه که در وی دل آگاهی هست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
دست خدا پردۀ شب را شکافت
صبح شد و نور خداوند تافت
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
وقتی که با عشق و عطش یاد خدا کردی
احرام حج بستی و عزم کربلا کردی
سلامِ ایزد منان، سلامِ جبرائیل
سلامِ شاه شهیدان به مسلم بن عقیل
«هل من مبارز»... نعره دنیا را تکان می‌داد
در خندقی خود کنده، شهر از ترس جان می‌داد
بسم الله الرّحمن الرّحیم
مطلع انوار کتاب کریم
ای علوی ذات و خدایی صفات
صدرنشین همه کائنات
فخر من نزد عرب این بود دختر داشتم
آیت من بود و در گهواره کوثر داشتم
