ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
تابید بر زمین
نوری از آسمان
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
میرسد از طرف کربوبلایی دیگر
چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
یک کوه رشید دادهام ای مردم!
یک باغ امید دادهام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شدهست
دریاچۀ خاطرات خونرنگ شدهست
گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست