چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بی‌تابت چه دیدند؟
کربلا را می‌سرود این‌بار روی نیزه‌ها
با دو صد ایهام معنی‌دار، روی نیزه‌ها
زهی آن عبد خدایی که خدایی‌ست جلالش
صلوات از طرف خالق سرمد به جمالش
جاری استغاثه‌ها ای اشک!
وقت بر گونه‌ها رها شدن است
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش
