انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی‌ست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
ای خاک ره تو خطّۀ خاک
پاکی ز تو دیده عالم پاک
تا باد مرکبی‌ست برای پیام تو
با هر درخت زمزمه‌وار است نام تو
چشمۀ خور در فلک چارمین
سوخت ز داغ دل امّ‌البنین
ماه غریب جادّه‌ها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
گر سوى ملک عدم باز بیابى راهى
شاید از سرّ وجودت بدهند آگاهى
دختر فکر بکر من، غنچۀ لب چو وا کند
از نمکین کلامِ خود حقِ نمک ادا کند
