ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
وقتی در خانۀ علی میلرزد
دنیا به بهانۀ علی میلرزد
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
نه جسارت نمیکنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
دور و بر خود میكشی مأنوسها را
اِذن پریدن میدهی طاووسها را