ای بر سریر ملک ازل تا ابد خدا
وصف تو از کجا و بیان من از کجا؟...
به یک عشق معمایی قسم خورد
به راز یک شکیبایی قسم خورد
دعا کن هر گلی پرپر نمیرد
کسی با چشمهای تر نمیرد
شب تا سحر از عشق خدا میسوزی
ای شمع! چقدر بیصدا میسوزی
شد وقت آنكه از تپش افتند كائنات
خورشید ایستاد كه «قد قامتِ الصّلاة»
بیا با اشکهای ما وضو کن
جهان را با نگاهی زیر و رو کن
آب و جارو میکنم با چشمم این درگاه را
ای که درگاهت هوایی کرده مهر و ماه را
شروع قصه با برگشتن تو
کجا ما و کجا برگشتن تو
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ماسوا فکندی همه سایهٔ هما را
بوَد آیا که درِ صلح و صفا بگشایند
تا دری هم به مراد دل ما بگشایند
در دل نگذار این همه داغ علنی را
پنهان نکن از ما غم دور از وطنی را