ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
ای ساقی سرمست ز پا افتاده
دنبال لبت آب بقا افتاده
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت
تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
روز عاشوراست
کربلا غوغاست
ای دل به مهر داده به حق! دل، سرای تو
وی جان به عدل کرده فدا! جان، فدای تو
اين ماه، ماهِ ماتم سبط پيمبر است؟
يا ماه سربلندى فرزند حيدر است؟