باز غم راه نفس بر قلب پیغمبر گرفت
باز از دریای ایمان، آسمان گوهر گرفت
ای حریمت رشک جنّات النّعیم
خطّ تو خطّ صراطالمستقیم
ای آفتاب فاطمه، در شهر ری مقیم
ری طور اهل دل، تو در آن موسی کلیم
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
پیغمبر و زهرا و حیدر یک وجودند
روز ازل تصویر یک آیینه بودند
برخاستم از خواب اما باورم نیست
همسنگرم! همسنگرم! همسنگرم! نیست
ای دانش و کمال و فضیلت سه بندهات
دشمن گشادهرو، ز گلستان خندهات
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوانهای تو را در شب عید آوردند
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
بر عفو بیحسابت این نکتهام گواه است
گفتی که یأس از من بالاترین گناه است
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم