عید آمده، هر کس پی کار خویش است
می‌نازد اگر غنی و گر درویش است
در عصر نقاب‌های رنگی
در دورۀ خنده‌های بی‌رنگ
با دشمن خویش روبه‌رو بود آن روز
با گرمی خون غرق وضو بود آن روز
می‌رسد پروانه‌وار آتش‌به‌جانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
ای نگاه تو کلید بخت خوش‌اقبال‌ها
کاش دیدارت مُیسَّر بود در این سال‌ها
دیدی که چگونه من شهید تو شدم
هنگام نماز، رو سفید تو شدم
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
آیینه شده‌ست دم به دم حیرتی‌ات
گشته سپر حسین، خوش غیرتی‌ات
ای هلالی که تماشای رخت دلخواه است
هله ای ماه! خدای من و تو الله است
آمدی و دل ما بردی و رفتی ای ماه!
با تو خوش بود سحرهای «بِکَ یا الله»
عید است و دلم خانۀ ویرانه بیا
این خانه تکاندیم ز بیگانه بیا
یک ماه جرعه جرعه تو را یاد کرده‌ایم
دل را به اشتیاق تو آباد کرده‌ایم
ای جذبهٔ ذی‌الحجه و شور رمضانم
در شادی شعبان تو غرق است جهانم
یاعلیُ یاعظیمُ یاغفورُ یارحیم
ماه رحمت باز رفت و همدم حسرت شدیم
