فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
تو کیستی که در اندیشۀ رسول خدایی
فروغ چشم حبیبی و چلچراغ هدایی
دو خورشید جهان‌آرا، دو قرص ماه، دو اختر
دو آزاده، دو دلداده، دو رزمنده، دو هم‌سنگر...
من، دیده جز به سوی برادر، نداشتم
آیینه جر حسین، برابر نداشتم
ای آن‌که نور عشق و شرف در جبین توست
روشن، سرای دل ز چراغ یقین توست
در شهر شلوغ، خلوتی پیدا کن
در خلوت خود قیامتی برپا کن
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
اینک زمان، زمان غزل‌خوانی من است
بیتی‌ست این دو خط که به پیشانی من است
دویده‌ایم که همراه کاروان باشیم
رسیده‌ایم که در جمع عاشقان باشیم
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یک‌دم سپر شوند برای برادرش
با جان و دل آورده اگر آورده‌ست
خورشید دو تا قرص قمر آورده‌ست
ای شیرخدا و اسد احمد مختار
در بدر و احد لشکر حق را سر و سردار
گه‌گاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده
