شبیه آسمانی‌ها هوای قم به سر دارم
نشانی از چهل اختر درون چشم تر دارم
ای حضرت خورشید بلاگردانت
ای ماه و ستاره عاشق و حیرانت
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی‌ست
شکست بغض تو را این غروب، می‌دانم
و خون گریست برای تو، خوب می‌دانم...
سوختی پیش‌تر از آن که به پایان برسی
نه به پایان، که به خورشیدِ درخشان برسی
تنت از تاول جان‌سوز شهادت پر بود
سینه‌ات از عطش سرخ زیارت پر بود
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
کجا شبیه تو آخر کدام همسایه؟
عزیز کوچۀ بالا! سلام همسایه!
اینان که به شوق تو به‌راه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
