غزل | شعر هیأت

تو آن عاشق‌ترین مردی که در تاریخ می‌گویند
تو آن انسانِ نایابی که با فانوس می‌جویند

سیدحسن حسینی

سفرنامه گردباد

غزل

من كیستم؟ کبوتر بی‌آشیانه‌ات
محتاج دست‌های تو و آب و دانه‌ات

حیدر منصوری

کوچه‌های خراسان

غزل

کوچه کوچه نسیم سامرّا
عطر غم از عراق آورده

یوسف رحیمی

غزل

اگرچه در نظرت آنچه نیست، ظاهر ماست
سیاه‌جامۀ سوگت لباس فاخر ماست

مصطفی تبریزی

غزل

قلم به دست و عمامه بر سر، عبای غربت به بر کشیدی
به سجده رفتی و گریه کردی و انتظار سحر کشیدی

مهدی جهاندار

غزل

ببین که با غم و اندوه بعد رفتن تو
میان معرکه ماییم و راه روشن تو

حسن زرنقی

حدود ساعت یک

غزل

«صبح نزدیک است» پیغامی چنین آورده بود
قاصدی که آسمان را بر زمین آورده بود

مجتبی حاذق

حدود ساعت یک

غزل

کرامت پیشه‌ای بی‌مثل و بی‌مانند می‌آید
که باران تا ابد پشت سرش یک بند می‌آید

محمدحسین ملکیان

غزل

در حریم خانه ماندی اعتکاف این است این
سوی مسجد شعله‌ور رفتی، مصاف این است این

سیدمحمدجواد شرافت

غزل

هم به در هشدار باید داد هم دیوارها!
صاعقه این بار باشد پاسخ رگبارها

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

غزل

سرخی امروزشان شد سبزی فردای ما
ای فدای نام قاسم‌ها و محسن‌های ما

میلاد عرفان‌پور

غزل

نمک‌پرورده‌ات ای شهر من خیل شهیدان‌اند
شهیدانی که هر یک سفره‌دار لطف و احسان‌اند

سیدمحمدجواد میرصفی

غزل