غزل | شعر هیأت

فرصت نمی‌شود که من از خود سفر کنم
از این من همیشگی خود گذر کنم

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

غزل

سفر بسیار کردم تا رسیدن را بیاموزم
زمین خوردم که روزی پر کشیدن را بیاموزم

میلاد عرفان‌پور

تماشایی

غزل

بهار، فرصت سبزی برای دیدار است
بهار، فرصت دیدارهای بسیار است

قربان ولیئی

موسیقی نواحی جان

غزل

عطر بهار از سر کوه و کمر گذشت
پروانه‌وار آمد و پروانه‌تر گذشت

فائزه زرافشان

غزل

دور شد باز هم آن همدم و دمساز از ما
ماند در خاطره‌اش آن همه پرواز از ما

علی‌محمد مؤدب

غزل

چه سال‌ها در انتظار ذوالفقار حیدری
تویی که در احاطۀ یهودیان خیبری

عباس همتی

غزل

کیست الله؟ بیا از ولی‌الله بپرس
مقصد قافله را از بلد راه بپرس

علی سلیمیان

غزل

باید که برای تو سرِ دار بمیرم
یک‌باره به پایت صد و ده بار بمیرم

علی‌اصغر شیری

غزل

فراتر است، از ادراک ما حقیقت ذاتش
کسی که آینۀ ذات کبریاست صفاتش

بُشری صاحبی

غزل

چگونه وصف کنم شاعرانه کیست علی؟
شبیه نیست به غیر از خودش؛ علی‌ست علی

سیدمحمد بهشتی

غزل

چه در هیبت، چه در غیرت، چه در عشق، اولین هستی
که بر انگشتر فضل و شرف همچون نگین هستی

سعید تاج‌محمدی

یک دشت دویدن

غزل

دلی برای سپردن به آن دیار نداشت
برای لحظۀ رفتن دلش قرار نداشت

محمدحسین ملکیان

نت‌های گریه‌دار

غزل