غزل | شعر هیأت

گرفته بوی شهادت شب وفاتش را
بیا مرور کن ای اشک خاطراتش را

میثم مؤمنی‌نژاد

غزل

سخنی ز کرب‌وبلا بگو، نفسی از آنچه که دیده‌ای
دو سه بیت تازه و تر بخوان، که چه دیده‌ای، چه شنید…

محمدجواد شاهمرادی

فلیرحل معنا

غزل

کربلای عمر هرکس بی‌گمان خواهد رسید
روز عاشورای ما هم یک زمان خواهد رسید

محمود ژولیده

غزل

به نینوای حسین از «شفق» سلام برید
سلامِ خسته‌دلی را به آن امام برید

محمدجواد غفورزاده

فلیرحل معنا

غزل

این همه آیینگی از انعکاس آه کیست؟
چشمه‌ها در رودرود غصۀ جانکاه کیست؟

رضا یزدانی

حاشا

غزل

اشک‌ها! فصل تماشاست امانم بدهید
شوقِ آیینه به چشم نگرانم بدهید

محمدجواد غفورزاده

سفرنامه گلها

غزل

به کربلای تو یک کاروان دل آوردم
امانتی که تو دادی به منزل آوردم

سیدرضا مؤید

فلیرحل معنا

غزل

شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز
ستاره می‌رود از هوش، یک نظر برخیز

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل

مرگ من بود دمی کز تو جدایم کردند
در همان گوشۀ گودال فدایم کردند

غلامرضا سازگار

نخل میثم (جلد۲)

غزل

از آن ساعت که خود را ناگزیر از تو جدا کردم
تو بر نی بودی و دیدی چه‌ها دیدم، چه‌ها کردم

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل

داستان‌هایی که از شام خراب آورده‌ام
عالمی از صبر خود در اضطراب آورده‌ام

خوشدل تهرانی

فلیرحل معنا

غزل

ز نینوای تو رفتم چو نی، نوا کردم
چنان که بادیه‌ها را چو نینوا کردم

سیدرضا مؤید

فلیرحل معنا

غزل