غزل | شعر هیأت

اگر خواهی پدر بینی وفای دختر خود را
نگه کن زیر پای اسب و بالا کن سر خود را

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل

کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

فروغی بسطامی

خوشه‌های طلایی

غزل

شاید تو خواستی غزلی را که نذر توست
این‌گونه زخم‌خورده و بی‌سر بیاورم

حسن بیاتانی

از دوشنبه تا جمعه

غزل

قلبی شکست و دور و برش را خدا گرفت
نقاره می‌زنند... مریضی شفا گرفت

رحمان نوازنی

محفل شاعران آیینی

غزل

جان بر لب من آمد و جانان به بر من
ای مرگ برو عمر من آمد به سر من

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل

تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید

سیدرضا مؤید

سفینه‌های نور

غزل

به روی شانۀ خاتم، که چون نقش نگین باشد
نشان نام او باید معزّ المؤمنین باشد

سیدمحمدجواد میرصفی

غزل

پرواز آسمانی او را مَلک نداشت
ماهی که در اطاعت خورشید شک نداشت

امید مهدی‌نژاد

غزل

شبی که نور زلال تو در جهان گم شد
سپیده، جامه سیه کرد و ناگهان گُم شد

رضا اسماعیلی

این مریم همیشه

غزل

از شهر من تا شهر تو راهی دراز است
اما تو را می‌بیند آن چشمی که باز است

اعظم سعادتمند

باران پس از برف

غزل

صبوری به پای تو سر می‌گذارد
غمت داغ‌ها بر جگر می‌گذارد

حسین عباس‌پور

حماسه صبر

غزل

وقتی سکوت سبز تو تفسیر می‌شود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر می‌شود

پروانه نجاتی

یادواره یازدهمین شب شعر عاشورا

غزل