غزل | شعر هیأت

ما را که غیر داغ غمت برجبین نبود
نگذشت لحظه‌ای که دل ما غمین نبود

محمدجواد غفورزاده

فلیرحل معنا

غزل

آنچه از من خواستی با کاروان آورده‌‏ام
یک گلستان گل به رسم ارمغان آورده‌‏ام

محمدعلی مجاهدی

ایستاده باید مرد

غزل

برگشتم از رسالت انجام داده‌ام
زخمی‌ترین پیمبر غمگین جاده‌ام

سیدرضا جعفری

صبح شبنم

غزل

رفتم من و، هوای تو از سر نمی‌رود
داغ غمت ز سینهٔ خواهر نمی‌رود

جودی خراسانی

فلیرحل معنا

غزل

آن باده‌ای که روز نخستش نه خام بود
یک اربعین گذشت و دوباره به جام بود

جواد محمدزمانی

فلیرحل معنا

غزل

زود بیدار شدم تا سرِ ساعت برسم
باید این‌بار به غوغای قیامت برسم

محمدمهدی سیار

رودخوانی

غزل

نگاه می‌کنم از آینه خیابان را
و ناگزیری باران و راهبندان را

حسن بیاتانی

از دوشنبه تا جمعه

غزل

دل سپردیم به چشم تو و حرکت کردیم
بعدِ یک عمر که ماندیم...که عادت کردیم

مجتبی احمدی

درختان بی‌تاب

غزل

ای شوق پابرهنه که نامت مسافر است
این تاول است در کف پا یا جواهر است

میثم داودی

فلیرحل معنا

غزل

یک عمر در حوالی غربت مقیم بود
آن سیدی که سفرهٔ دستش کریم بود

سیدرضا جعفری

سواد آینه

غزل

دردا که سوخت آتش دل، جسم و جان من
برخاست دود غم، دگر از دودمان من

حبیب چایچیان

ای اشک‌ها بریزید

غزل

نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم

غلامرضا کافی

همین زنجره تا صبح

غزل