غزل | شعر هیأت

هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد
نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد

سیدحمیدرضا برقعی

رقعه

غزل

آزادگی ز منّت احسان رمیدن است
قطع امید، دست طلب را بریدن است

کلیم کاشانی

در ویرانۀ جنون

غزل

ز هرچه غير يار اَسْتغفرالله
ز بودِ مستعار استغفرالله

فیض کاشانی

کلیات اشعار فیض کاشانی

غزل

هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس

مجتبی شکریان

غزل

زیر پا ریخته اینبار کف صابون را
کفر، انگار نخوانده است شب قارون را

محسن ناصحی

غزل

پرپر شدید، باغ در این غم عزا گرفت
پرپر شدید و باز دل غنچه‌ها گرفت

سیدمحمدجواد شرافت

خاک باران خورده

غزل

مرامم غیرت است ای عشق و پیمان با توأم دین است
دفاع از سنگ در دینی که من دارم از آیین است

محسن ناصحی

غزل

نه قصّۀ شام و نمک و نان جوینش
نه غصۀ چاه و شب و آوای حزینش

عباس احمدی

غزل

امام رو به رهایی عمامه روی زمین
قیامتی شد ـ بعد از اقامه ـ روی زمین

محمدمهدی سیار

بی‌خوابی عمیق

غزل

به حق خدای شب قدرها
بیا ای دعای شب قدرها

محمدعلی بیابانی

غزل

ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو

میثم مؤمنی‌نژاد

سرچشمۀ کوثر

غزل

کنار من، صدف دیده پر گهر نکنید
به پیش چشم یتیمان، پدر پدر نکنید

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل