غزل | شعر هیأت

درون سینۀ من سرزمینی رو به ویرانی‌ست
دلی دارم که «فِی قَعرِ السُّجُون» عمری‌ست زندانی‌ست

محمد میرزایی‌بازرگانی

غزل

چشم وا کردی و آغوش خدا جای تو شد
کعبه لبخند به لب، محو تماشای تو شد

علی گلی حسین‌آبادی

غزل

بگو چرا نشد امسال زائرت باشم
قدم به جاده گذارم، مسافرت باشم

مهدی جهاندار

غزل

همیشه مرد سفر مرد جاده بود پدر
رفیق و همدم مردم، پیاده بود پدر

سعید بیابانکی

غزل

اگر دینی‌ست باقی در جهان بی‌شبهه دین توست
یداللهی که می‌گویند خود در آستین توست

علیرضا قزوه

غزل

سبز همچون سرو حتی در زمستان ایستادم
کوهم و محکم میان باد و طوفان ایستادم

سعید تاج‌محمدی

دقایق

غزل

سر می‌گذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بی‌کرانت

فاطمه‌معصومه‌ شریف

غزل

سحر در حسرت دیدار تو چون ماه خواهد رفت
غروب جمعه‌ای در ازدحام آه خواهد رفت

ساجده تقی‌زاده

غزل

از چشم‌های تارمان اشک است جاری
ای آسمان حق داری این‌گونه بباری

سیدعلیرضا شفیعی

غزل

فیض بزم حق، همیشه حاضر و آماده نیست
ره به این محفل ندارد، هر که مست باده نیست

عباس احمدی

غزل

به رغم صخره، جاری‌تر شده سیل محبت‌ها
و دارد بیشتر قد می‌کشد رود ارادت‌ها

جعفر عباسی

غزل

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش
سخاوت لقمه‌ای از سادگی سفرۀ نانش..

جعفر عباسی

سرانجام

غزل