قرار بود از این چشمه آب برداریم
نه این‌که تشنه شویم و سراب برداریم
بختت بلند باد و بلندا ببینمت!
ایرانِ من مباد که تنها ببینمت!
تا نشکفد بر پای ما زنجیرهای تازه‌ای
رویید بر دستان ما شمشیرهای تازه‌ای
سقفی به غیر از آسمان بر سر نداری
تو سایه بر سر داشتی دیگر نداری
قسم خورده‌ای! اهل ایثار باش
قسم خورده‌ای! پای این کار باش
قبول دارم در کربلا صواب نکردم
ملامتم نکن! آغوش را جواب نکردم
جان به پیکر داشت وقتی مشک‌ها جان داشتند
کاش می‌شد ابرها آن روز باران داشتند
چه آتشی‌ست که در حرف حرف آب نشسته
که روضه خوانده که بر گونه‌ها گلاب نشسته؟
بر نبض این گهواره نظم کهکشان بسته‌ست
امید، بر شش ماه عمر او زمان بسته‌ست
میان گریه‌ات لبخند ناب است
چرا باور کنیم از قحط آب است؟
سینه‌ها با سوختن، ارزنده‌تر خواهند شد
شمع‌ها در عمق شب، تابنده‌تر خواهند شد
این روزها میان شهیدان چه همهمه‌ست
این انقلاب ادامۀ فریاد فاطمه‌ست
صبحِ تقویم گفت یا زهرا
همه هستی‌م گفت یا زهرا
نباشد در جهان وقتی که از مردانگی نامی
به دنیا می‌دهد بی‌تابیِ گهواره پیغامی
این روزها چقدر شبیه ابوذرند
با سال‌های غربت مولا برادرند
یکایک سر شکست آن روز اما عهد و پیمان نه
غم دین بود در اندیشۀ مردم، غم نان نه
فتنه شاید روزگاری اهل ایمان بوده باشد
آه این ابلیس شاید روزی انسان بوده باشد
نتوان گفت که این قافله وا می‌ماند
خسته و خُفته از این خیل جدا می‌ماند
عمری‌ست بی‌قرار، به سر می‌بریم ما
بر این قرار تا نفس آخریم ما
باز باران است، باران حسین‌بن‌علی
عاشقان، جان شما، جان حسین‌بن‌علی
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید
شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید
لحظهٔ سخت امتحان شده بود
چقَدَر خوب امتحان دادی
