عید آمده، هر کس پی کار خویش است
مینازد اگر غنی و گر درویش است
یک روز شبیه ابرها گریانم
یک روز چنان شکوفهها خندانم
با خزان آرزو حشر بهارم کردهاند
از شکست رنگ، چون صبح آشکارم کردهاند
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
وقت وداع فصل بهاران بگو حسین
در لحظههای بارش باران بگو حسین
سوختی آتش گرفت از سوز آهت عالمی
آه بین خانۀ خود هم نداری محرمی
شَمَمتُ ریحَکَ مِن مرقدِک، فَجَنَّ مشامی
به کاظمین رسیدم برای عرض سلامی
نورِ جان در ظلمتآبادِ بدن گم کردهام
آه از این یوسف که من در پیرهن گم کردهام