تماشا کن تکان شانه‌ها را
حکایت کن غم پروانه‌ها را
گمان مبر که پریشان، گمان مبر که کمیم
برای کشتنتان هم‌صدا و هم‌قسمیم
بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟
در خیالم شد مجسم عالم شیرین تو
روزگار سادۀ تو، حجرۀ رنگین تو
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
غصه آورده‌ام، غم آوردم
باز شرمنده‌ام کم آوردم
جهان را، بی‌کران را، جن و انسان را دعا کردی
زمین را، آسمان را، ابر و باران را دعا کردی
هوا پر شد از عطر نام حسین
به قربان عطر پراکنده‌اش
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
باز باران است، باران حسین‌بن‌علی
عاشقان، جان شما، جان حسین‌بن‌علی
