علی را ذاتِ ایزد میشناسد
اَحد را درکِ احمد میشناسد
آیینه، اشکِ کودکان؛ قرآن، علیاصغر
ای مشک! در سینه نمیگنجد دلم دیگر
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتشدان شده
روی اجاق، قوری شبنم گذاشتم
دمنوش خاطرات تو را دم گذاشتم
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
چشمان تو دروازۀ راز سحر است
پیشانیات آه، جانماز سحر است
ما را نترسانید از طوفان
ما گردباد آسمان گردیم