گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
آن شب که دفن کرد علی بیصدا تو را
خون گریه کرد چشم خدا در عزا تو را
گواه سیرۀ عشق است داغداری ما
به باغبانی درد است لالهکاری ما
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
سبکبالان خرامیدند و رفتند
مرا بیچاره نامیدند و رفتند
شنیده بود که اینبار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
سرّ نى در نینوا مىماند اگر زینب نبود
کربلا، در کربلا مىماند اگر زینب نبود
هیچ کس نشناخت دردا! درد پنهان علی
چون کبوتر ماند در چاه شب افغان علی