علی را ذاتِ ایزد میشناسد
اَحد را درکِ احمد میشناسد
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتشدان شده
آن سوی حصار را ببینیم ای کاش
آن باغ بهار را ببینیم ای کاش
اى بسته بر زيارت قدّ تو قامت، آب
شرمندهٔ محبّت تو تا قيامت، آب
يك بار ديگر بازى دار و سر ما
تابيده خون بر آفتاب از پيكر ما
این آستان كه هست فلك سایهافكنش
خورشید شبنمیست به گلبرگ گلشنش