از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
باران شده بر کویر جاری شده است
در بستر هر مسیر جاری شده است
گرچه صد داغ و هزاران غم سنگین داریم
چشم امّید به فردای فلسطین داریم
تا تو بودی، نفسِ آینه دلگیر نبود
در دلم هیچ، به جز نقش تو تصویر نبود
داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
چهقدر بیتو شكستم، چهقدر واهمه كردم!
چهقدر نام تو را مثل آب، زمزمه كردم!
هر سال، ماجرای تو و سوگواریات
عهدیست با خدای تو و خون جاریات
بر نیزۀ شقاوت این فتنهزادها
گیسوی توست، سلسلهجنبان بادها
عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بیعشق، حال و روز زمین و زمان بد است
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
گفتند از شراب تو میخانهها به هم
خُمها به وقت خوردن پیمانهها به هم
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
خجسته باد قدوم تو، ای که بدر تمامی
فروغ دیدهٔ ما، مهر جاودانهٔ شامی
دوباره بوی خوش مشک ناب میآید
شمیم توست که با آب و تاب میآید
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت