شنیده بود شهادت طنین گامت را
چه خوب داد خدا پاسخ سلامت را
سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
سبزپوشا با خودت بخت سپید آوردهای
گل به گل هر جا بهاری نو پدید آوردهای
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
میرسد از طرف کربوبلایی دیگر
هر چقدر این خاک، بارانخورده و تر میشود
بیشتر از پیشتر جانش معطر میشود
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
خم کرد پشت زمین را، ناگاه داغ گرانت!
هفت آسمان گریه کردند، بر تربت بینشانت!
آقا سلام بر تو و شام غریب تو
آقا سلام بر دل غربت نصیب تو
سلام ای بادها سرگشتهٔ زلف پریشانت
درود ای رودها در حسرت لبهای عطشانت
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
نور تو، روح مرا منزل به منزل میبرد
کشتی افتاده در گِل را به ساحل میبرد