ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است
من زائر نگاه توام از دیار دور
آن ذرهام که آمده تا پیشگاه نور
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود بهدرآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا میدهد نماز
جان را به ياد دوست جلا میدهد نماز
دلی به دست خود آوردهام از آن تو باشد
سپردهام به تو سر تا بر آستان تو باشد
بیهوده مکن شکایت از کار جهان
اسرار نمیشوند همواره عیان
امیر قافلۀ دشت کربلاست حسین
به راه بادیۀ عشق، آشناست حسین
هر منتظری که دل به ایمان دادهست
جان بر سر عشق ما به جانان دادهست
قلبی که در آن، نور خدا خواهد بود
در راه یقین، قبلهنما خواهد بود
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بیتو غروب میشود این روزها هنوز
با نیت نگاه تو آغاز میکنم
احساس خویش را به تو ابراز میکنم
مست از غم توام غم تو فرق میکند
محو توام که عالم تو فرق میکند