ای شهید بیگناه
ای شهید مشهد چراغ
شنیدم از لب باد صبا حسین حسین
نوای ما، دم ما، شور ما، حسین حسین
حسود حُسن تو برگ گل است، شبنم هم
اسیر عصمت تو آسیهست، مریم هم
وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
عمریست گفتهایم به عشق تو یا علی:
«یا مَظهرَ العَجائِبُ یا مرتضی علی»
رسیدم دوباره به درگاه شاهی
چه شاهی که دارد ز شاهان سپاهی...
این روزها چقدر شبیه ابوذرند
با سالهای غربت مولا برادرند
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
هشدار! گمان بینیازی نکنیم
با رنگ و درنگ، چهرهسازی نکنیم
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد