بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
میگریم از غمی که فزونتر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
کیسههای نان و خرما خواب راحت میکنند
دستهای پینهدارش استراحت میکنند
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
دلش میخواست تا قرآن بخواند
دلش میخواست تا دنیا بداند