تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمدهست
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟