سحر در حسرت دیدار تو چون ماه خواهد رفت
غروب جمعهای در ازدحام آه خواهد رفت
سال جدید زیر همین گنبد کبود
آغاز شد حکایتمان با یکی نبود
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
الا ای چشمۀ نور خدا در خاکِ ظلمانی
زمین با نور اخلاق تو میگردد چراغانی
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت