حتی اگر که تیغ ببارد، در بیعت امام حسینیم
ما جرأت زهیر و حبیبیم، ما غیرت امام حسینیم
به سویت آمدهام جذبهای نهان با من
چه کردهای مگر ای شور ناگهان! با من؟
«پدر» چه درد مگویی! «پدر» چه آه بلندی!
نمیشود که پدر باشی و همیشه بخندی
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
النّمِر باقر النّمِر برخیز
باز هم خطبۀ جهاد بخوان
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی میدهد این سِیْر عرفانی
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت