آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
الهی به مستان میخانهات
به عقلآفرینان دیوانهات
داستانهایی که از شام خراب آوردهام
عالمی از صبر خود در اضطراب آوردهام
مرد آزاده حسین است که بود این هدفش
که شود کشته ولی زنده بماند شرفش
ما دامن خار و خس نخواهیم گرفت
پاداش عمل ز کس نخواهیم گرفت