شنیده بود شهادت طنین گامت را
چه خوب داد خدا پاسخ سلامت را
سبزپوشا با خودت بخت سپید آوردهای
گل به گل هر جا بهاری نو پدید آوردهای
بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
دلش میخواست تا قرآن بخواند
دلش میخواست تا دنیا بداند
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
خم کرد پشت زمین را، ناگاه داغ گرانت!
هفت آسمان گریه کردند، بر تربت بینشانت!
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
آقا سلام بر تو و شام غریب تو
آقا سلام بر دل غربت نصیب تو
سلام ای بادها سرگشتهٔ زلف پریشانت
درود ای رودها در حسرت لبهای عطشانت
ما دامن خار و خس نخواهیم گرفت
پاداش عمل ز کس نخواهیم گرفت