تماشا کن تکان شانهها را
حکایت کن غم پروانهها را
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
لبریزم از واژه اما بستهست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
با اینکه نبض پنجره در دست ماه نیست
امشب جهان به چشم اتاقم سیاه نیست
یارب به حق منزلت و جاه مصطفی
آن اشرف خلائق و خاتم به انبیا
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من