باران شده بر کویر جاری شده است
در بستر هر مسیر جاری شده است
گرچه صد داغ و هزاران غم سنگین داریم
چشم امّید به فردای فلسطین داریم
بیان وصف تو در واژهها نمیگنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری
هزار حنجره فریاد در گلویش بود
نگاه مضطرب آسمان به سویش بود
داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بیعشق، حال و روز زمین و زمان بد است
گفتند از شراب تو میخانهها به هم
خُمها به وقت خوردن پیمانهها به هم
اینان که به شوق تو بهراه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است