مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربهدریها پناهگاه ندارم
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید