امشب شکوه عشق جهانگیر می‌شود
روح لطیف عاطفه تصویر می‌شود
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
با کلامُ اللهِ ناطق هم‌کلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بوده‌ست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بی‌حاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر!
هم غم‌خور مادری و هم یار پدر
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
ماهی که یادگار ز پنج آفتاب بود
بر چهره‌اش ز عصمت و عفت نقاب بود
ماه مولا شد حدیث طیر را با ما بخوان
در ولایش آشنا و غیر را با ما بخوان
سلام فاطمه، ای جلوۀ شکیبایی
که نور حُسن تو جان می‌دهد به زیبایی
