تيغيم که در فراز، رعب‌انگيزيم
هنگام فرود، خون دشمن ريزيم
ای کعبه به داغ ماتمت نیلی‌پوش!
وز تشنگی‌ات فرات در جوش و خروش
شب تا به سحر نماز می‌خواند علی
با دیدۀ تر، نماز می‌خواند علی
دریاب از این همه پراکندگی‌ام
عمری‌ست که شرمندۀ این بندگی‌ام
خونین پَر و بالیم؛ خدایا! بپذیر
هرچند شکسته‌ایم، ما را بپذیر
بازآمده‌ای به خویشتن می‌طلبم
سیرآمده‌ای ز ملک تن می‌طلبم
کی غیرت مردانۀ ما بگذارد
دشمن به حریم خانه پا بگذارد؟
ای رسول خدای را همدم!
در حریم رسالتش مَحرم
هشدار! گمان بی‌نیازی نکنیم
با رنگ و درنگ، چهره‌سازی نکنیم
ميان غربت دستان مکه سر بر کرد
مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد
مردان غیور قصّه‌ها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
تا داشته‌ام فقط تو را داشته‌ام
با نام تو قد و قامت افراشته‌ام
ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو
