ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
بیسایه مرا آن نور، با خویش کجا میبرد
بیپرسش و بیپاسخ، میرفت و مرا میبرد
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
بیمرگ سواران شب حادثههایید
خورشیدنگاهید و در آفاق رهایید
میداد نسيم سحری بوی تنت را
از باد شنيدم خبر آمدنت را
کاش از جنس جنون، بال و پری بود مرا
مثل سیمرغ از اینجا سفری بود مرا