وقتی در خانۀ علی میلرزد
دنیا به بهانۀ علی میلرزد
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمیفهمند عاقلها
آهسته میآید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیهام... بال و پرم آنجاست
گوش بسپار که از مرگ خبر میآید
خبر از مرگ چنین تازه و تر میآید
با هیچکس در زندگی جز درد همپا نیستم
بیدرد تنها میشوم، با درد تنها نیستم
شروع نامهام نامی کریم است
که بسمالله الرحمن الرحیم است
دلم میخواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگهای این دنیا روان هستید