مه و خورشید تابیده‌ست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
باران شده بر کویر جاری شده است
در بستر هر مسیر جاری شده است
دیدند که کوهِ آرزوشان، کاه است
صحبت سر یک مردِ عدالت‌خواه است
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
